We moesten verplicht overnachten in de buurt van Schiphol, want op zaterdag rijdt de eerste trein pas rond een uur of acht. Een uur later moeten wij al in de lucht zitten. Onhaalbare zaak. We overnachten in het Easyhotel Schiphol. Het hotel heeft meer weg van een kantoor met piepkleine kamertjes. Het hotel ligt direct op de vliegroute waardoor er continue laagvliegende vliegtuigen over komen met het daarbij horende kabaal. Gelukkig stopt dat om tien uur. Wat niet stopt is de harde wind. Voor mijn gevoel waai ik de kamer uit en valt het hotel dadelijk nog omver. De nacht duurde een eeuwigheid en als de wekker af gaat slaap je net lekker. Om half zes staan we op en kleden ons aan en lopen naar het Bastion hotel van waar de gratis shuttle vertrekt. Om kwart over zes staan we op het vliegveld waar het heerlijk rustig is. We moeten nog inchecken, want dat lukte thuis niet. Het is zo rustig dat we overal snel door heen zijn en nog uren moeten wachten. Oh, wat had ik graag nog wat langer in bed willen liggen. We zoeken een rustig plekje op en verkassen na een tijdje en komen uit op een (voor ons) onbekend stukje Schiphol. Hier is het nog rustiger. Om kwart over acht melden we ons bij de balie en krijgen we eindelijk te horen waar we in het vliegtuig zitten. Tegenwoordig moet je voor alles bijbetalen dus zelfs voor je zitplek. Als je dat niet doet krijg je pas bij het boarden te horen waar je gaat zitten. Gelukkig zitten wij naast elkaar en ook nog redelijk voor in. Dat is gunstig bij het uitstappen i.v.m. de douane.

Precies volgen schema vertrekken we om kwart over negen. Dat storm Ellen over Nederland waait is te merken bij het opstijgen. Het wiebelt en schudt behoorlijk. Het eerste uur hebben we turbulentie. We mogen niet van onze stoel af en we krijgen ook geen drinken en ik heb nou net zo'n dorst. Na een paar uur vliegen worden we volgestopt met eten en drinken. We krijgen een op en top Amerikaans ontbijt geserveerd. Kip met wafels, fruit en een muffin. Ik eet nooit in het vliegtuig, maar dit wil ik wel eens zien en proeven. De wafels smaken niet, maar de kip en aardappels gaan er verrassend goed in. Jos begint zijn dag goed met een wijntje bij het ontbijt. Een echte Hollander maakt natuurlijk goed gebruik van alles wat inbegrepen (gratis) is. In een uur tijd hebben we zoveel vocht gekregen dat we het de rest van de vlucht ermee moeten overleven. Gelukkig had ik een voorraadje ingeslagen en kun je altijd zelf drinken halen. De afwisseling van puzzelen, muziek luisteren en een goed boek zorgen er toch voor dat de tijd rustig door tikt. Met nog vier uur op de klok te gaan lijkt de tijd stil te staan. De vlucht verloopt goed en uiteindelijk vond ik de acht uur nog meevallen. Tijdens het landen hebben we zicht op de skyline van New York. Het vrijheidsbeeld, Empire State building en de One World Trade Center zijn al gespot. Om tien over half twaalf landen we op Newark. Voor ons een bekend vliegveld, maar het komt ons totaal niet bekend voor. De vorige keer hadden we haast en niet zo'n beetje ook. De vorige keer was het gigantisch druk met enorme wachtrijen bij de douane. We gaan uit van het slechtste scenario dat het ook deze keer uren zal duren, maar we worden aangenaam verrast. Wij zijn al eerder met onze ESTA in de USA geweest en mogen naar een speciale rij. Tien minuten later zijn we er doorheen. We vragen ons af of we wel in Amerika geland zijn. Dit kan toch niet waar zijn? Als dit de nieuwe standaard is teken ik er voor.

We gaan op zoek naar de Skytrain. Alles staat overal aangegeven en de kaartjes zijn zo gekocht en de trein komt net aanrijden. Tien minuten later staan we op het station van Newark waar we overstappen op de NJ Transit. We moeten even wachten op de trein. Voor het eerst rijden we in een trein in Amerika en dat is toch een tikkeltje anders dan de Nederlandse. De trein is heel breed met een bijzondere opstelling.. Het oogt heel ouderwets en de conducteur doet nog aan kaartjes knippen. Op één van de stations zien we een bankje staan met wel een hele bijzondere tekst. Je mag er alleen op zitten als je in het bezit bent van een treinticket voor een gelimiteerde tijd van 2 uur. Wie zal dat handhaven? Wij vermoeden niemand. Ons eindstation is New York Penn Station waar we op zoek gaan naar wat eten. Ik rammel, maar het is even zoeken. Wauw, wat is het hier groot als we uitstappen. Ons richtingsgevoel laat ons in de steek en we lopen alle kanten op behalve de goede. Uiteindelijk komen we bij Penny' Food Hall waar we een heerlijke bowl halen bij The Little Beet. Rijst met pompoen, zaden, boerenkool en kip. Het is verrukkelijk en we genieten er van, buiten in het zonnetje. Wat een feest.

Met de metro reizen we verder naar het hotel. We kopen een Unlimited metrocard voor zeven dagen zodat we kunnen gaan en staan waar we willen. Inmiddels hebben we redelijk wat ervaring met de metro en rijden in een keer goed. Bij het uitstappen moeten we even goed opletten waar we zijn en hoe we moeten lopen. Een blok verderop zit het hotel. De receptie is piepklein en we mogen naar de zesde etage. We zijn moe en willen graag uitrusten, maar we kunnen de kamer niet in. Een mannetje van het hotel komt helpen en hij krijgt het ook niet voor elkaar. Persoon twee komt er bij en probeert de deur te resetten en ook dat lukt niet. We krijgen een andere kamer toegewezen en dat vind ik niet erg, want uit de kamer er naast komt een hoop herrie en ik vrees al voor mijn nachtrust. Met de lift gaan we naar de tiende etage, tevens de hoogste. Yes, dat is een leuke verrassing. Vanuit onze kamer zien we de skyline inclusief Empire statebuilding. De benen gaan omhoog en ik doe mijn best om wakker te blijven. Voor mijn gevoel kan ik elk moment omvallen, slapen lukt helaas toch niet. Ik ben te enthousiast dat we er zijn en wil eigenlijk op verkenning. Om half vijf gaan we naar buiten om de stad te ontdekken.

We stappen uit bij Rockefeller Center en brengen een bezoek aan de Nintendo Store. Een grote winkel vol met Nintendo Merchandise helemaal in stijl met een reusachtige Mario en Bowser. Het is leuk om doorheen te lopen, maar iets kopen is minder leuk. Wat een prijzen. We blijven er niet te lang, want het is er bloedheet en gigantisch druk. We lopen verder naar F.A.O. Schwarz. Een prachtige speelgoedwinkel waar je je eveneens rot schrikt van de prijskaartjes. Bij het Rockefeller Center is een schaatsbaan met mooi verlichte bomen. De gebouwen zijn enorm. Ik blijf maar omhoog kijken en mij verbazen over de hoogte. Mijn nek kan bijna niet ver genoeg buigen om ze helemaal te kunnen zien. Het stikt hier van de grote winkels van bekende merken. Een bezoekje aan de Lego, M&M en Hersheys slaan we dan ook niet over. Blijkbaar denkt iedereen er zo over en lopen we bijna in file door de winkel. Een bikini als outfit was beter geweest. Nog even en ik smelt weg. De hitte in combinatie met een jetlag is niet geweldig. Tijd voor frisse lucht. Een paar stappen verder staan we op Times Sqaure. Het is inmiddels donker, maar er is genoeg licht aanwezig van alle reclameborden dat je het bijna niet door zou hebben dat het donker is. Het is er super druk en we kijken onze ogen uit. Het voldoet hier helemaal aan het beeld wat ik er van heb met dampende putdeksels. Soms staan er ook buizen waar rook uit komt. Zo grappig.

Het is tijd om te eten. Ook al hebben we weinig trek. Na wat rond kijken komen we uit bij de Applebees. We zitten bij het raam en kunnen genieten van het straatbeeld. Er valt genoeg te zien. De NYPD komt even op bezoek om een man in de boeien te slaan die illegaal tassen aan het verkopen is. We vallen om van de slaap en gaan terug naar het hotel, maar moeten nog water kopen. Het water smaakt hier naar zwembad. Zo erg als hier heb ik nog niet vaak meegemaakt. Waar koop je water als je in Amerika bent? Precies, bij de apotheek. Bier, cola, chips het is er allemaal te verkrijgen. Waar de medicijnen zijn weten we niet. Onderweg ruiken we vaak een wietlucht. Dat is hier legaal en foodtrucks met spacecake zijn heel normaal. Snel terug naar het hotel. We hebben het netjes volgehouden tot kwart over negen.