De wekker gaat vandaag om half acht, we krijgen bezoek van ons contactpersoon om te controleren of wij alles netjes achter hebben gelaten, zodat we om negen uur kunnen vertrekken. Ruim voor negen uur zijn wij er klaar voor en is het wachten begonnen. Stipt negen uur krijgen we het bezoek en binnen een paar minuten staan we buiten. Het enige wat ze heeft gedaan is de BBQ bekijken. De rest van het huis hadden we dus kosteloos kunnen afbreken. Dat was vast niet heel moeilijk geweest, want het huis was hier en daar houtje touwtje werk. Om kwart over negen rijden we weg. We hebben een heerlijke tijd gehad in Cape Coral. Vanwege onze last-minute actie hebben we nu een langere reistijd naar Georgetown. De rit van vandaag duurt ruim vier uur. Nog voordat we Cape Coral uitrijden komen we voor de eerste verrassing te staan. Een spookrijder op de weg. Gelukkig had de bestuurder het snel door, reed de berm in en zat niet op onze weghelft. Wij waren er dan ook niet heel erg van geschrokken en waren meer verbaasd over hoe dit kon gebeuren. De navigatie geeft aan dat we de snelweg niet op kunnen en moeten omrijden. Deze navigatie is altijd goed op de hoogte van files dat we het advies opvolgen. Achteraf gezien was het niet nodig geweest. Het ding is behoorlijk de weg kwijt dus gaan we ouderwets over op papier. Na een uur rijden komen we in een behoorlijke file te staan. Een uur lang komen we weinig vooruit. De reis is nog maar net begonnen, en we zijn al tijden onderweg. Als we Tampa voorbij zijn is het tijd voor een koffiepauze. Bij een echte Truckers stop gaan we onze benen strekken. Ik val van de ene in de andere verbazing. Het lijkt wel een hotel voor vrachtwagenchauffeurs. Er zijn zithoekjes, er is een soort van mini bioscoop waar ze tv/film kunnen kijken, wasruimte en er zijn douches waarbij zelfs wordt omgeroepen als een hokje vrij is en wie er dan aan de beurt is. Op het toilet verbaas ik mij over een kinderzitje met riempjes die aan de muur hangt. De tekst er op doet overkomen alsof het heel gevaarlijk is om je kind rond te laten lopen terwijl jij op de wc zit. Ik mag hopen dat niemand gebruik maakt van het zitje. Het zag er nou niet echt aantrekkelijk uit. We kopen bij het tankstation (dat bijna een mini supermarkt is) een corndog. Kunnen we ook weer afstrepen van ons lijstje. Als echte hollander leef ik mij weer uit bij het koffie automaat. Ze hebben hier wel 5 soorten suiker en 5 soorten koffiemelk en zelfs een kuipje met een extra shot espresso. Van alles gaat wat mee in mijn tas. Ik kan mijn eigen suiker en koffiemelk even niet vinden. Buiten pakken we onze thermoskan en oploskoffie er bij. Het lijkt er op dat het nogal ongewoon is, want we trekken veel bekijks van de vrouw die naast ons zit. Ze is zo enthousiast over onze kopjes dat ze wil weten waar ze vandaan komen. Een aankoop van de kringloopwinkel van 20 cent.

We wisselen van bestuurdersplek. Als ik net achter het stuur zit begint het enorm te plenzen. Het gaat zo hard dat de snelste stand van de ruitenwissers nog geen verschil maakt. Iedereen past zich netjes aan. Ik blijf veilig helemaal rechts rijden. Ondanks de vele borden dat je lampen aan moet doen bij regen trekken weinig bestuurders zich er wat van aan. Vooral vrachtwagens negeren het massaal. De achterkant van de vrachtwagens zijn net zo wit als de lucht van alle regen. Gelukkig zijn het korte buien, want zo rijden is wel erg vermoeiend. Als we een gigantisch bord zien over een Citrus Shop wil ik daar naar toe. Met hooggespannen verwachtingen gaan we er heen. We hebben het beeld in ons hoofd van de leuke boerderijen in Oregon. Helaas valt dit nogal tegen. Weinig fruit en veel souvenirs. Het leukste was dat er een kikker tussen de sinaasappels zat en we hem flink hebben laten schrikken. Nu zag ik een keer een kikker spastisch springen in plaats van een spastisch springende Ilse voor een kikker.
Voor het eerst probeer ik de cruise control uit. Als je het ergens moet proberen, dan is het hier. Het is even wennen, maar het rijdt wel prettig. Zeker als je meer dan 200 kilometer alleen maar rechtdoor moet. Onderweg halen we bij de Subway een broodje en bij de Dunkin halen we nog een heerlijke frozen coffee. Bij Ocala gaan we het nationale forest in waar gelijk twee kraanvogels staan. Verderop zie ik nog een grote vogel rennen. Vermoedelijk een wilde kalkoen of een hoen. Het eerste stuk van de reis was saai en duurde lang dat we het eigenlijk al een beetje zat zijn. Gelukkig wordt het landschap steeds leuker en de huisjes steeds kneuteriger. Veel vervallen en verlaten huisje, maar ook veel kleine, schattige huisjes met een hoog pippi langkous gehalte. Als we willen wisselen van plaats en een stopplaats hebben gevonden staat er een hele groep kraanvogels voor onze neus. Nu heb ik ze ook vast kunnen leggen. Later zien we er nog een aantal. In Crescent City gaan we naar de Winn-Dixy om boodschappen te doen. Jos doet weer een bijzondere ontdekking. Een blik spaghetti met saus met daarop het logo van Mario. Zelfs de pasta figuurtjes zijn in het thema van Mario. Het is een hele grote supermarkt in een piepklein dorpje. Zo klein dat de medewerker nog nooit van Nederland gehoord heeft. Er komt hier vast nooit een toerist. Dat is precies de reden waarom wij hier zijn. Wij houden van afgelegen plekjes die iedereen over slaat. Ze is zelfs zo vriendelijk om ons de korting te geven die je krijgt als je een klantenkaart hebt. De meeste supermarkten hebben hier net zoiets al de AH-bonus kaart. Tegenwoordig gaat dat digitaal en moet je registreren met je telefoonnummer. Voor toeristen is het nu onmogelijk om hier gebruik van te maken. Erg jammer, want de kortingen zijn hier aanzienlijk hoger dan in Nederland. We vinden hier overal boekjes met coupons. In ons winkelwagentje staat een advertentie om coupon fraude op te sporen. Only in America.
Snel door naar ons huisje wat op een kwartiertje rijden ligt. Ook ons huisje is super schattig, kneuterig en ligt midden in de natuur. Het ziet er prachtig uit. Het is niet groot zodat we alvast langzaam kunnen wennen aan ons eigen appartement in Nederland. Geen zwembad, geen wasmachine en zelfs geen vaatwasser. Het huisje is net als de vele die ik onderweg heb gezien schots en scheef. Er zijn weinig restaurants in de buurt dus gaan we zelf een maaltijd bereiden. Het wordt een stoofpotje uit blik, met aardappelpuree uit een zakje en broccoli uit de diepvries. Een culinair hoogstandje en het smaakt prima. Als Jos de afwas doet ga ik de vloer boenen. Ik houd niet van schoonmaken en al helemaal niet op vakantie, maar nu moet ik wel. Binnen een uur hebben we pikzwarte voeten. We lopen over een bedje van zand en dat zit ook volop in de bank. We spelen een spelletje op de Switch onder toeziend oog vaan een groene boomkikker. Die zit buiten op de hor. Als het goed is moeten hier genoeg beesten zitten die zelfs vanaf ons huisje zichtbaar moeten zijn. Hopelijk spotten we wat de komende dagen. Vanuit het keukenraam heb ik al wel een paar gieren gezien.