Oregon 2017
Cascade Scenic Highway
Vandaag gaan wij een deel van de cascade scenic byway rijden. Deze route is 66 mijl lang en gaat vanaf bend via de bergen en circa 150 meren naar Crescent (lake). Voordat we op pad gaan moeten we eerst naar de supermarkt. We gaan opnieuw naar de Fred Meyer, omdat wij het een fijne supermarkt vinden met een grote versafdeling. Het is nog vroeg (half negen) en de hele winkel lijkt nog bezig te zijn met opstarten. We doen er dan ook bijna een uur over om de winkel met ontbijt en lunch te verlaten. Dat moet dan wel een hele lekkere sandwich zijn. We namen een sandwich zonder vlees, omdat we al die bergen met vlees zat beginnen te worden. In plaats van een enorme berg met vlees hebben we nu 9! Plakken kaas op ons broodje gekregen. We hadden gevraagd om het broodje te toasten, maar al die plakken kaas smelten in een tosti ijzer is onmogelijk in 2 minuten tijd. We vinden een prachtige picknickplek aan de Deschutes rivier om ons ontbijt te eten.
We rijden behoorlijk berg op en zien nu de Three Sister, Broken Top en Mount Bachelor een stuk dichterbij komen. Dan zie je pas echt hoe enorm hoog en groot deze bergen zijn. We parkeren de auto bij Mount Bachelor en kopen een ticket voor de stoeltjeslift. In de winter is dit een populair skigebied. Naast het gebouw met skiverhuur ligt een enorme lap met asfalt waar wel honderden auto's kunnen staan. Het lijken nu eerder een paar verdwaalde auto's te zijn. Het is ook maar goed dat we vandaag naar dit gebied gaan. Gisteren was hier een heel groot mountain bike evenement wat ongetwijfeld voor meer bezoekers heeft gezorgd dan vandaag. De rit naar boven duurt een kwartier en het uitzicht wordt met de meter dat we stijgen mooier. We krijgen even het idee alsof we op vakantie zijn in Oostenrijk. Dat idee verdwijnt al snel als je ziet op wat voor berg we staan. Hier geen mooie groen alpenweides, maar lavastenen. Alle bergen in dit gebied zijn vulkanen. Dat maakt het totaal anders dan alle andere bergen waar we al geweest zijn in Europa.
Eénmaal boven lopen we over het uitzichtplatform dat hoort bij het restaurant. Aan alles is zichtbaar dat het hier enorm druk kan zijn. Het gebouw heeft meerdere restaurantjes en enorm veel toiletten. Nu is het bijna allemaal gesloten.
We zijn weer net op tijd om aan te sluiten bij het verhaal van de ranger. Het lijkt bijna een aardrijkskunde les. Oregon lijkt wel één grote vulkaan te zijn. Alles wat maar enigszins op een berg lijkt is gevormd door vulkanen. Het ligt net op een gebied met twee aardplaten die tegen elkaar aan schuiven of beter gezegd botsen. Aan de kust zagen we al overal borden staan over evacuatie gebieden wanneer er een tsunami komt. Iedereen in Oregon is voorbereid op wat ze moeten doen wanneer er iets gaat gebeuren. Ze weten dat deze aardplaten ooit onder elkaar door schieten en voor een aardbeving zorgen. Het kan vandaag of morgen zijn, maar het kan ook nog honderden jaren duren. Het was interessant, inmiddels weten we voldoende.
Dit gebied is niet zoals in Oostenrijk gericht op wandelaars, maar op mountainbikers. Om en om hanger aan de stoeltjeslift speciale beugels om je moutainbike mee naar boven te nemen. Deze stoere mannen (en soms vrouwen) denken ook dat het niet nodig is om je beugel van je stoel omlaag te doen. Een helm helpt natuurlijk voldoende als je uit je stoeltje valt. We lopen een klein stukje over de berg naast muren van sneeuw. Er ligt voldoende sneeuw, maar koud is het niet. Bij het bergstation zitten we uren op het terras uit de wind.
Als het ons gelukt is om van het terras af te komen gaan we weer naar de auto toe. Het plan is om te gaan picknicken en wandelen bij Todd Lake. Volgens mijn boekje moet dit een prachtig meer zijn, met een kleine, eenvoudige rondwandeling. De weg er naar toe is verre van eenvoudig. Het wegdek lijkt eerder op gatenkaas. We hebben een goede auto, maar geen 4x4 en de bumper hangt behoorlijk laag. Al snel besluiten we dat wij gaan omkeren. Er zijn toch maar 150 andere meren in dit gebied. Keuze genoeg. We kiezen veilig voor een verhard pad en komen uit bij het strand met picnickplaats van Elk Lake. Wij blijven ons afvragen wanneer het hier hoogseizoen is. Ook hier is het zo rustig. Het waait hier harder dan op de berg. Het voelt hier een stuk kouder aan. Tijdens onze picnick worden we “gestoord†door mooie vliegen. We denken een notenkraker gezien te hebben en een blauw met zwarte vogel met een kuif.
Ik wil nog graag naar een ander plekje toe aan Elk Lake. Volgens de meneer van de toerist informatie van Bend zouden we daar (veel) vogels kunnen zien. Hier is het wat drukker en er zijn weinig vogels te zien. We vinden wel een mooie picknicktafel om weer spelletjes te spelen.
Tegen vijf uur gaan we met de nodige stops terug naar Bend. Op de heenweg zag ik een meer waar ik heel graag wilde stoppen, Devils Lake. Dit meer is qua kleur net zo bijzonder als Crater Lake. Het water is enorm groen/blauw. De zon schijnt er nu zo op dat het de kleur nog meer benadrukt. We lopen een rondje over de campground (dit is niks meer een dan een bos met af een toe een lege plek voor een tent) en genieten van de uitzichten en de muggen die tevoorschijn komen. Ik had nog dolgraag meer willen wandelen en nog andere meren bezocht, maar dat is niet te doen. Dit gebied is zo enorm groot. Dat is onmogelijk om te verkennen in één of meerdere dagen. Om bij de meren te komen moet je de grote weg verlaten en vaak over gravel wegen. Dat kost (te) veel tijd.
Als ik net bedacht heb wat ik wil eten schiet mij weer te binnen dat ik bedacht had om vandaag sushi te eten. In Bend is een restaurant dat op maandag sushi aanbiedt voor de helft van het geld. Als ons-ben-zunnig Nederlander klinkt dat perfect in de oren. Blijkbaar zijn Amerikanen daar ook gek op en staat er een enorme wachtrij. Het wachten wordt beloond met een lekkere maaltijd voor weinig geld. Toch vinden wij sushi in Nederland veel lekkerder smaken.