De tropische storm heeft ons vannacht wakker gehouden. We blijven daarom wat langer in bed liggen om goed uit te rusten. Als het weer wat beter wordt komen wij ook tot leven en gaan buiten ontbijten. Het brood dat we bij de Publix hebben gekocht smaakt ook net zo lekker als dat het er uit ziet. We houden de wolken goed in de gaten en stemmen daar ons plan op af. Het ziet er naar uit dat het wel kan gaan onweren en regenen maar dat het niet meer is dan een goede bui. We durven het aan om naar het strand te gaan. Het wordt maandag mooi weer en dan willen we absoluut niet op het strand zijn. Het is hier echt de omgekeerde wereld. Met slecht weer naar het strand is fantastisch. We zetten nog snel de oven aan om croissantjes af te bakken. In Nederland duurt het zo 15 minuten voordat de oven op 200 graden is. Hier is de oven binnen een paar minuten op temperatuur. Ideaal. Doe mij er ook zo één. Bepakt en bezakt verlaten we om elf uur de villa op weg naar Bunche Beach. Onderweg is het goed zichtbaar hoeveel het geregend heeft afgelopen nacht. Op diverse plekken staat het blank. Het lijkt bij onze villa nog mee te vallen. Daar is het lang niet zo nat. Als we bijna op onze bestemming aankomen vliegen er twee roze lepelaars over. Ik ben erg enthousiast, want deze dieren had ik nog niet gespot en zeker niet meer verwacht om te zien. De lepelaars overwinteren alleen in Florida en vliegen dan weg. Deze twee vinden Florida blijkbaar leuk genoeg om ook de zomer door te brengen. Om twaalf uur stappen we uit bij Bunche Beach. We lopen het strand op en er komt een verschrikkelijke stank tegemoet. Stinkende zeewier, dode vis, rottigheid. Hadden we maar een wasknijper meegenomen. Schelpen zijn hier nauwelijks. Het zal zonder stank en bergen zeewier vast een leuk strand zijn, maar wij houden het snel voor gezien. We gaan op zoek naar een alternatief. Op een kwartier rijden is Bowditch Point Park. We rijden over een hele hoog brug naar Fort Myers Beach. Het eiland waarop dit park is gelegen. Op de lantaarnpalen zitten zwarte gieren.

Vanwege het slechte weer is het wel erg rustig op het strand. Alle mensen zijn op één hand te tellen. Het ziet er naar uit dat het niet lang zal duren voordat het onweer losbreekt, maar een schuilplaats is dichtbij. We pakken de strandstoelen er bij en zoeken een mooi plekje. Daar hoeven we niet lang voor te zoeken. Ruimte genoeg. Jos pakt zijn boek erbij en ik ga op schelpenjacht. Er liggen veel schelpen, maar mijn verzameling is al zo groot dat ik wat kritischer geworden ben. Hoe verder ik naar het uiteinde van het strand loop hoe groter en mooier de schelpen worden. Het bewijst alweer dat Amerikanen niet van lopen houden. Het is echt een aanrader om met slecht weer naar het strand te gaan. Het is hier prachtig en de zee geeft voor de verandering wat verkoeling. De donkere wolken steken mooi af tegen het witte strand. Als je van mooie wolken en luchten houdt zit je hier goed. De wolken houd ik nauwlettend in de gaten, want het onweert in de verte. Op het strand zitten veel vogels. Er zijn genoeg schelpen en visjes om hun maag mee te vullen. Eén reiger denkt dat ik in mijn zakje ook vis heb zitten. Hij komt op mij af lopen en stopt recht voor mijn neus. Als hij door heeft dat ik niks te bieden heb loopt hij weer weg. Er vallen wat druppen uit de lucht. Voor een beetje regen ben ik niet bang en zeker niet als ik net op het mooiste stukje ben om schelpen te zoeken. Als het onweer dichterbij komt loop ik rustig terug naar Jos. We hebben geen zin om hals over kop onze spullen te moeten pakken dus gaan we alvast op zoek naar een schuilplaats. Dat hebben we goed getimed. We zitten nog maar net aan de picknicktafel met overkapping en het begint harder te regenen. Lekker weer voor een kopje koffie met een mini taartje. De pumpkin en pecan taartjes smaken heerlijk. Voor het eerst drinken we overdag buiten koffie, want nu is het er een keer niet te heet voor. Het heeft wel wat om te picknicken in de regen. De bui is van korte duur, we keren terug naar het strand. We zien nog een eekhoorntje in de palmboom zitten. Voor mijn gevoel gaan die twee niet samen. Een eekhoorn hoort niet thuis in een palmboom, maar in een dennenboom. We zetten de stoeltjes neer en gaan verder met genieten. De zon gooit echter roet in het eten. Het is binnen korte tijd verschrikkelijk heet geworden. We halen de parasol uit de auto en zoeken verkoeling in de schaduw. Het heeft geen effect. We glibberen onze strandstoelen uit. Hier hadden we geen rekening mee gehouden. Al vrij snel worden we allebei niet goed van de warmte en lopen terug naar de auto. Misschien maar goed ook, want anders was ik hier nooit weg te krijgen. De luchtvochtigheid is vandaag zo'n 90% waardoor het nog warmer aan voelt dan normaal. De airco draait op volle toeren. Bij de LoveBoat stoppen we om een ijsje te halen. Het moet wel een goede zijn gezien de grote rij. Ze hebben zeker wel 30 smaken wat de keuze niet makkelijker maakt. De meest gekke is salted caramel bacon. Wij gaan voor de sorbertsmaken mango en watermeloen. Het is heerlijk verfrissend, maar de Amerikanen zijn beter in roomijs maken. Onze volgende stop is Krispy Kreme. Onze favoriete keten voor donuts. Ze hebben niet zoveel locaties en dit is de enige in de wijde omgeving. We nemen alvast wat mee voor morgen bij de koffie. Voordat we doorrijden naar huis gaan we langs de Target in Fort Myers waar Jos zijn Dungeons & Dragons spel kan ophalen. Binnen 5 minuten staan we buiten met het spel. Het was een eindje rijden, maar dan heb je ook wat.

Als we in de villa aankomen is de energie op en doen we allebei ons eigen ding. Ik kan mijn ogen niet meer open houden bij het lezen van het boek dus doe een dutje in de ligstoel. Jos geniet van de koelte van de airco. Al staat die binnen op 80 graden Fahrenheit wat overeen komt met 26 graden Celsius. Ik zoek mijn verkoeling in het zwembad. Heerlijk even wat baantjes trekken. We zien nu dat we vandaag voor het eerst een beetje verbrand zijn. De hele vakantie smeer ik mijn voeten niet in en nu zijn ze opeens verbrandt. We hebben wel erg mooi weer gehad voor een tropiche storm. Rond zeven uur gaan we naar Applebee's voor het avondeten. De wegen zijn erg nat. Wij hebben geen druppel regen meer gehad. Ook deze villa lijkt zo gelegen te zijn dat we het minste last hebben van de regen. Waar we normaal erg enthousiast zijn over het eten, valt het deze keer echt tegen. Teleurgesteld en met een halfvolle maag gaan we terug naar huis. Misschien moeten we maar weer eens zelf gaan koken. We maken nog een snelle stop bij de Publix om onze fruitschaal te vullen. Twee grote meloenen rijker verlaten we de winkel. Het is al na achten als we thuis zijn. We spelen nog een spelletje en de dag zit er alweer op. Wat gaat de tijd toch snel.