Na een verschrikkelijk nacht met overlast van vliegtuigen, warmte, slecht werkende airco en pijnlijke benen is het tijd om op te staan. Met moeite kom ik uit bed en kleed mij aan. Als ik de gordijnen open doe blijkt het slecht weer te zijn. Wat is dit nou? De lange broek gaat voor de zekerheid maar aan. Om half acht gaan we naar het ontbijt dat er al net zo voortreffelijk uit ziet als het eten van gisteravond. Vers fruit in overvloed, veel keuze uit brood, gebakken aardappels, worst en zelfs kippenlevertjes staan op het menu. We nemen uitgebreid de tijd om te genieten van al het lekkers. Ondertussen stroomt de zaal vol met een hoop Nederlanders. De eerste kennismaking met onze groepsgenoten. Het is altijd afwachten waar je de komende weken mee opgescheept zit. Het ziet er naar uit dat het aardige, vriendelijke en vrolijke mensen zijn met een gemeenschappelijke interesse voor vogels.

Om half tien stappen we de bus in. De bus voldoet alleen niet aan de omschrijving. De bus is klein en we zitten behoorlijk opgepropt. De raampjes kunnen niet open om makkelijk te fotograferen. Dat is een tegenvaller. We zitten best wat uren in de bus en dan is het wel fijn als je comfortabel kan zitten. We zullen het er mee moeten doen en het beste er van maken.
Eerst moeten we de grote stad achter ons laten. Dat verloopt zonder al te veel file en zelfs in deze miljoenenstad spotten we de eerste vogels. Nu maken we kennis met de manier waarop onze groepsgenoten reageren. Al snel is het duidelijk dat ik dit keer niet de fanatiekste en meest enthousiaste vogelaar ben. Sommige mensen stuiteren al door de bus heen van opwinding. Iedereen zit met haviksogen om zich heen te speuren naar vogels. De stad maakt plaats voor het platteland van Zuid-Afrika. Niet iets wat we direct verwachten als we aan Zuid-Afrika denken. Er wordt volop mais verbouwt, talloze kippenschuren en weilanden vol met koeien. Alleen de piepkleine huisjes van golfplaten doen je vermoeden dat je in Afrika bent. Volledige wijken hebben Dixi's als toiletten. Het is nogal armmoedig. Vuilnisbelten lijken ze hier ook niet te kennen of juist wel? De kant van de weg is namelijk één grote berg afval.

Hoe meer vogels we spotten hoe meer enthousiasme er ontstaat in de bus. Iedereen wordt ongeduldig en wil de bus uit om vogels te spotten. Als de bus een stopt maakt om een vogel te bewonderen is het alsof een groep jonge puppy's vrijgelaten worden. Waar wij Westerlingen niet bij nadenken is dat je hier niet overal aan de kant van de weg kan stoppen om vogels vast te leggen. Een groep blanke mensen met dure apparatuur is vragen om problemen. Ook als we in Ermelo stoppen voor de lunch blijkt maar weer dat veiligheid niet zo normaal is als in Nederland. Het is niet direct gevaarlijk, maar bij het winkelcentrum staat wel een beveiliger met een automatisch wapen. De sfeer in Ermelo is even wat anders dan die in Ermelo in Nederland. Veel arme mensen, straat verkopers, mensen die hangen. Als blanke, blonde vrouw val ik wel heel erg op en voel ik me niet heel comfortabel. Met veel pijn en moeite vinden we iets om onze maag mee te vullen. Meer dan een KFC heeft Ermelo ons niet te bieden.

Het landschap wordt steeds heuvelachtiger, alhoewel je eigenlijk qua hoogte in de bergen zit. We zitten op meer dan 1600 meter hoogte. Het weer wordt steeds slechter en in de verte zien we het regenen en onweren. De regen haalt ons in en het komt even met bakken uit de lucht. Tegen de tijd dat we Wakkerstroom binnen rijden is het weer opgeklaard. Als we uitstappen wacht ons een straffe, koude wind waarop wij niet voorbereidt zijn. Daar staan we dan te koukleumen in Zuid-Afrika. De dikke kleding zit in de koffer. We gaan vogelen bij de Wetlands van Wakkerstroom. We lopen naar een vogelhut toe waar we grotendeels uit de wind zitten. In eerste instantie zie je niks. Hoe langer je zit en hoe beter je kijkt hoe meer we spotten. We zien de prachtige Wida rondvliegen. Dit is een vogel met een staart die wel 3x groter is dan de vogel zelf. Deze vogel heeft alleen zo'n prachtige staart in de lente. Daarna is het een saai, zwart vogeltje dat niet op valt. Vanwege de lange staart kan deze vogel ook moeilijk vliegen en daardoor zeer herkenbaar is. Ondanks dat de vogels op grote afstand zijn en moeilijk vast te leggen zijn, zijn we toch erg blij met de eerste observaties. Om half vijf rijden we naar ons hotel wat een paar minuten verderop gelegen is. We komen uit bij een klein Guesthouse in het “centrum” van Wakkerstroom. Dat niet meer voorstelt dan een ieniemienie dorpje dat maar weinig mensen zullen kennen. Het wordt mistig en ik heb het zo koud dat ik met smart verlang naar een warme douche. Dit Guesthouse is echt prachtig. Het is zo sfeervol en mooi ingericht. Totaal niet Afrikaans naar mijn idee, maar zo ontzettend leuk. Om de ergste kou te verdrijven drinken we een warm kopje bosjesthee (rooibosthee op z'n Afrikaans). Daarna neem ik een heerlijke douche en dan kunnen we al aanschuiven bij het diner. Deze ruimte is al net zo sfeervol als de kamers. We krijgen een fantastisch lekker drie gangen diner van de chef. Het is hier dan wel lente, maar de gerechten zijn volop in herfstthema. Champignons, stoofvlees en als toetje stoofpeer. Het enige wat ik hier niet begrijp is dat je zelf wijn moet meenemen naar het avond eten. Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Met een volle maag gaan we terug naar de kamer om snel onze ogen dicht te doen. Morgen moeten we heel vroeg uit de veren.

Het was een lange reisdag (4 uur), maar we hebben enorm genoten. De sfeer in de groep is erg goed. We zijn nog maar één dag met elkaar op pad en ik heb nu al het gevoel dat we elkaar dagen kennen. Hopelijk blijft het de rest van de reis zo gezellig als we het vandaag met elkaar gehad hebben.