Vandaag rijden we een stukje verder naar het noorden. Van de rustige, verlaten bossen en meren rijden we naar Bend. Dit is de grootste stad van centraal en tevens oost Oregon. Bend is de laatste groot stad voordat je richting het oosten rijdt. Daar zijn alleen maar kleine plaatsen. Het is weer een korte rit van nog geen anderhalf uur. Inmiddels weten we wel dat we er een hele dag mee bezig zijn.

Het eerste stuk rijden we voornamelijk door tot aan Newberry Volcanic National Monument. Onze North West Forest Pass komt weer goed van pas. Voor de meeste parken en bossen waar je kan wandelen heb je deze pas nodig. Wij hebben direct een jaar pas gekocht en dat hebben wij er ook al uitgehaald. Bij elk park krijg je een prachtige folder met informatie over het park en wat er allemaal te doen is. We vragen bij het bezoekerscentrum welke wandeling zij aan kan raden. Dat zijn er genoeg om onze middag mee te vullen. We vragen of zij weet welk dier wij bij Lower Klamath gezien hebben en zij denkt ook dat het een koyote is geweest. Met een souvenir rijker (een knuffeltje van smokey the bear, die geeft aan hoe het brandgevaar is). Stappen we de auto in op weg naar Paulina Peak.

Paulina Peak is het hoogste punt van het park. De weg er naar toe is lang en steil en niet geasfalteerd. We hebben een goede auto die het trekt, maar het is een behoorlijk klim voor de auto. De weg is smal en natuurlijk zonder vangrail, want die kennen ze hier nauwelijks. Gelukkig komen we weinig tegenliggers tegen. Eénmaal boven hebben we een fantastisch uitzicht. We kijken uit op het park met Paulina en East Lake. Ik heb al op heel veel bergen gestaan, maar ik heb nog nooit zover kunnen kijken. Je kon bijna heel Oregon overzien en dat is ongeveer 6 keer Nederland. Ook al vonden wij dat we heel ver konden kijken. Het kan nog beter. Er schijnen bosbranden te zijn die ervoor zorgen dat het niet helder is. Onze zonnebril filterde dat waardoor we toch nog Mount Hood konden zien en nog een berg in Californië. Normaal gesproken kan je zelfs nog een berg zien die in Washington State ligt. Aan de andere kant kon je de woestijn zien liggen. We hebben de tijd genomen om te genieten van het uitzicht. De meeste Amerikanen komen naar boven gereden. Maken een foto en stappen weer de auto in. We raken aan de praat met Amerikanen die nieuwsgierig zijn naar waar wij vandaan komen. Ze weten eigenlijk niks van Nederland en zijn erg verbaast als we vertellen dat ons land helemaal plat is.

Boven op de top staat ook een ranger. Rangers staan overal in de parken en staan de springen om je te vertellen over de prachtige omgeving. Het zijn vaak mannen die al met pensioen zijn en dit vrijwillig doen. Als we meeluisteren komen we heel wat te weten over de omgeving.

Als we weer beneden zijn aangekomen rijden we door naar East Lake om onszelf te trakteren op een lunch. We zitten heerlijk bij het water in de zon. Vanaf het terras zien wij Osprey's vliegen. Dit zijn enorm roofvogels. Het vreemde is dat het hier in de schaduw gewoon fris is terwijl het in de zon heet is. Het is hier ook pas tegen vier uur op z'n warmst. We delen samen een sandwich en dat is hier inbegrepen met patat of salade. Met een volle maag is het tijd om te gaan wandelen. We rijden een stukje terug en wandelen de Big Obisidian Flow. Dit is een route door lava rotsen. De vulkaan is uitgebarsten en heeft een lavastroom achtergelaten. Een heel ingewikkeld verhaal wat Jos precies kan navertellen, heeft ervoor gezorgd dat het nu lavaglas is. De stenen zijn enorm zwart, glad (je glijdt er zo over uit), scherp en met zonlicht kleuren ze zelfs blauw. Het is een wandeling van 1 mijl. Al snel komen we een ranger tegen die met mensen het pad bewandeld. Hij vraagt of we willen aansluiten en dat doen wij graag. Het is een man van 87 jaar die met een stok loopt. Het pad is een keer niet geasfalteerd en verre van makkelijk begaanbaar voor een man van deze leeftijd. Een hele prestatie dat deze man dit met grote regelmaat doet. Alle rotsen zijn pikzwart en dat zorgt ervoor dat het lijkt alsof wij op een oven staan. Onze voeten gloeien weg en ik vraag mij af of mijn rubberen zolen het wel zullen overleven. Gelukkig leven mijn schoenen nog! Heel langzaam met veel stops komen we uit bij het uitzichtpunt. Wij beiden hebben nog nooit door zo'n gebied gelopen. Het is echt heel bijzonder en niet met foto's vast te leggen. Ik vind het voornamelijk bijzonder om te zien terwijl Jos het ook echt mooi vindt. Als we hier zonder ranger hadden gelopen waren we zo klaar geweest met het rondje en het allemaal vreemd gevonden. Nu begrijpen we ook hoe dit ontstaan is en wat we eigenlijk zien. Zeker een aanrader om op stap te gaan met een ranger!

We hebben twee minuten de tijd om in de auto af te koelen voor we uitstappen bij de volgende parkeerplaats, Little Crater. Dit is een wandeling van bijna twee mijl. Het is inmiddels later op de dag, er is weinig schaduw en de warmte van de Obsidian Flow die wij nog bij ons dragen zorgen ervoor dat het pad als erg zwaar ervaren. Al met al is het nog een beste klim de heuvel op. Bovenop hebben we goed zicht op Paulina Lake en de Obsidian Flow. Als we beneden zijn maken we nog één stop bij Paulina Falls. Vanaf de parkeerplaats is het een paar stappen lopen naar het uitzichtplatform. We zien de watervallen van boven. Het liefst zou ik ze nog van beneden zien, maar de benen vinden het wel genoeg geweest.

Als we de hotelkamer instappen zijn wij enorm blij. We hebben een enorm ruime kamer, met airco, koelkast, magnetron en koffiezetapparaat. Het beste van alles is dat er zelfs nog een tafel met stoelen staat. Hier houden wij het wel vijf nachten vol. Het enige nadeel is dat de muren hier (net als op vele andere plekken) gemaakt zijn van karton. Als ik mijn teen beweeg kunnen de buren al bijna meegenieten.

We hebben zin in een goede maaltijd en stappen Olive Garden binnen. Ook dit is weer een belevenis. Het restaurant is echt enorm. Ik denk dat er wel 400 mensen in passen. Als we bij onze tafel zijn krijgen we uitleg over een apparaat dat er staat. Het lijkt op dat wat we hebben gezien bij Applebees. Je kunt er spelletjes mee spelen, een deel van de menukaart bekijken, eten en drinken bestellen en zelfs je rekening mee betalen. De menukaart is enorm en het is toch lastig om een pasta te vinden met groente. We bestellen 1 voorgerecht en 1 hoofdgerecht. Wat wij niet wisten is dat we vooraf ook nog breadsticks kregen en bij ons hoofdgerecht ook nog een reuze salade was inbegrepen. Zodra we één slokje hadden gedronken van onze ranja werd die alweer aangevuld. Ik had mij enorm verheugd op de toetjes, maar dit was alweer veel te veel.