Mag je een keer uitslapen, word je door je darmen gewekt om vier uur. Dat is toch niet handig. Ik blijf nog in bed liggen tot een uur of vijf en houd het dan voor gezien. Het is voor het eerst erg zonnig als we buiten komen. Het is ook voor het eerst dat wij niet als eerst op pad zijn. Onze buren zijn ons voor. Om kwart voor zes lopen we naar de brug om nijlpaarden te spotten. Ze zitten er wel, maar niet zo goed zichtbaar. Nog steeds willen ze hun bek niet open doen. Dat vinden wij heel gemeen. Dan maar door naar het parkje waar zo veel vogels zitten. De Neushoornvogel landt in een boom voor ons waardoor we hem goed kunnen zien en voor het eerst schitterend kunnen vastleggen. Al vrij snel zien we meer groepsgenoten en lopen samen op zoek naar meer vogels. De Hop loopt weer rondt in de buurt van het nest en een ander soort Neushoornvogel komt ook in de bomen bij ons zitten, de ijsvogel zit op hetzelfde plekje als eergisteren. Het is zo warm dat je niet zou denken dat het nog maar zeven uur is. We ploffen neer bij The Forest Lodge waar het enorm druk is met Nederlandse groepen. We rusten uit van de warmte en genieten van de mooie omgeving. Als we een beetje afgekoeld zijn maken we nog een klein rondje. De vogels hebben net als ons last van de warmte. Het enige wat we zien is een groepje Hoenen op de weg. Als we terug komen bij de Lodge is het nog maar half acht en wij vallen om de van de honger. Op zijn allervriendelijkst vragen wij of we hier mogen ontbijten. Dat is geen probleem en wij genieten volop van het heerlijke ontbijt. Na het ontbijt gaan we lekker relaxen bij het hotel. Met de voeten lekker afkoelen in het zwembad en even de ogen dicht doen op de ligbedden. Om negen uur is het hier al tijd voor een ochtenddutje. Mama loopt ondertussen naar ons hotel om te kijken of ze op de hoogte zijn van het feit dat wij ons eigen plan trekken. Daar blijkt dat de planning helemaal is omgegooid. In plaats van half twee vertrekken we al om tien uur. Daar gaat onze “vrije” dag, lunchen bij Kauai en koffie drinken. Gelukkig is het nog vroeg en hebben we nog een uur voordat we gaan vertrekken. Snel werken we ons to-do lijstje af. Nog even naar een mooie plekje op zoek naar een vogel, water in slaan en de laatste spullen inpakken. Het zweet loopt van ons af en met een hoofd zo rood als een boei stappen we de bus in. Het is twee uur rijden naar onze eindbestemming en onderweg gaan we een stop maken bij Muzi Pans. Alleen de rit daar naar toe duurde al twee uur. Het is een gebied met veel water waar we uiteraard veel watervogels kunnen zien. Het is niet aangelegd en we moeten zelf een weg banen door de natuur. Dat is goed te doen. Het stikt hier van de reigers en ooievaarssoorten. Als eerste zien we een zwarte Ooievaar, een Flamingo en een Pelikaan. Papa en mama gaan links om en ik ga met de groep rechts om. Dat is een hele goede keuze geweest, want daar staat de Zadelbekooievaar. Een prachtige vogel die hoog op mijn wensenlijstje staat. Zo blij als een kind sta ik in de bosjes te genieten. Dat ik het bloedheet heb en bijna weg smelt neem ik voor lief. Een half uur lang staan we in de brandende zon en dat is meer dan genoeg. Wat was dit een prachtig moment en wat hebben we veel nieuwe soorten gezien.

De planning van de gids klopt van geen kant en de lunch die hij besproken had om één uur halen we bij lange na niet. Andere mogelijkheden in de buurt zijn er ook niet. We rijden een stuk terug naar een grote supermarkt waar we inkopen kunnen doen voor vandaag en morgen. De weg is alleen zo hobbelig dat wij achter in de bus een halve meter omhoog komen van de stoel. De gordels hier werken niet of de stoeltjes zijn zo klein dat de gordel al weer open springt omdat je er met je kont op zit. Daarna is het zeker nog een uur rijden naar onze Lodge midden in Mkuze National Park. Dat is schitterend gelegen, midden in de natuur met de kans om dieren te spotten vanuit je luie stoel. Met z'n drieën hebben we één gigantisch huis tot ons beschikking met woonkamer en complete keuken. We zijn moe en gaar van de (uiteindelijk) lange en bovenal warme dag. De airco in de bus doet het niet zo heel best dat de vlammen mij nog steeds uit slaan. We ploffen neer op de bank en zetten de airco in de woonkamer aan. Erg jammer dat de slaapkamers geen airco hebben, want daar is het snikheet. De fan op de kamers doen het niet. Gelukkig staat er één mobiele ventilator, maar die wordt binnen vijf minuten in beslag genomen door een medewerker. We hopen dat het nog wat af koelt tegen de avond. Als we de wolken bekijken ziet het er naar uit dat het flink kan gaan regenen. Voordat het met bakken uit de lucht komt gaan we nog naar buiten waar we een aantal bokken zien die zich gemakkelijk laten fotograferen. Op het terrein is ook een kleine vogelhut waar we gaan zitten en vrij snel een mini-ijsvogel spotten met felle kleuren. We zijn alleen zo enthousiast als we het vogeltje zien dat we iets te veel geluid produceren en het vogeltje er van door gaat.

De eerste druppen komen uit de lucht vallen. Om te voorkomen dat we drijfnat terug komen lopen we snel terug naar ons huisje. Het valt mee hoeveel regen er komt, maar het begint wel flink te onweren. De timing is een beetje slecht, want we zouden vanavond een braai hebben. Onze chauffeur staat buiten al vlees te grillen.
Ik zit met smart te hopen op een stroomstoring. Dat is typisch Afrikaans en dat heeft toch wel wat. Als de lampen en de airco uit gaan ben ik zo blij. We hebben stroomstoring. Ik pak de kaars die we in huis hebben staan voor het geval dat de stroom uit valt en op dat moment springt alles weer aan. Wat ben ik teleurgesteld. Zo valt de stroom nog een aantal keren uit voor een paar seconden met als resultaat dat opeens de lampen in de slaapkamer zijn aangesprongen. Met geen mogelijkheid waren deze aan te krijgen net als de ventilator die er aan vast zit. Hoe krijgen we ooit deze lampen weer uit? Wie weet dat een volgende storing er voor kan zorgen dat ze ook weer uit gaan.

Om zeven uur gaan we aan tafel en staat er een gigantische vleesmaaltijd voor ons klaar. Of ik het zo leuk vindt om buiten te eten weten ik nog niet, want de vleermuizen vliegen rakelings langs mijn hoofd. Ik ben verschrikkelijk bang voor ze. Gelukkig verdwijnen ze vrij snel en kan ik ongestoord eten. Enorme lappen rundvlees krijgen we voorgeschoteld met aardappelsalade en sla. Het smaakt heerlijk en één stuk vlees staat voor mij bijna gelijk aan één week vlees. Tijdens het eten spot onze chauffeur een Bush Baby. Een schattig nachtdiertje met grote ogen. Wat een dotje is dit. Het was een hele leuke ervaring om buiten te eten onder een overkapping terwijl het onweer verschrikkelijk los barst. De onweersklappen worden steeds harden en de hele hemel licht op. De flitsen komen uit plaatsjesboeken. Terug in het huisje is er zo'n harde klap dat het klinkt alsof het is ingeslagen. Hopelijk houdt het snel op, want ik wil wel gaan slapen. Het is inmiddels op magische wijze toch gelukt om de lampen uit te krijgen, maar even later zijn ze bij de zoveelste stroomstoring weer aangesprongen. Gelukkig weten we nu precies hoe we moeten staan om ze met de afstandsbediening uit te krijgen. Op tijd duiken we het bed in. Ik slaap onder de klamboo, want ondanks de horren lopen er voldoende Gecko's in huis rondt. Ik ben niet (meer) bang voor ze, maar het idee dat ze over mij heen zouden kunnen lopen vind ik toch iets minder aangenaam.

Nieuwe vogels die we vandaag gespot hebben:
- Groot Flamink
- Oopbekooievaar
- Witpelikaan
- Swartreier
- Gewone Fret
- Witborsspreeu
- Saalbekooievaar
- Nimmersat
- …Witreier
- Reusereier
- Veereier

Dieren die we gespot hebben:
- Nyala
- Schildpad
- Bush Baby
- Impala
- Groene Meerkat