Ondanks onze pogingen om de nacht beter door te komen is het jammerlijk gefaald. We kwamen er achter dat één bed net iets groter was en hebben geprobeerd om daar samen in te slapen. Halverwege de nacht was ik er zo klaar mee dat we apart zijn gaan slapen. De airco stond aan, maar het was nog steeds snikheet in de slaapkamer. Mijn verkoeling probeerde ik te halen uit een handdoek die ik nat had gemaakt. Opzich een goed idee, maar binnen 1 minuut was de handdoek al weer warm van al mijn hitte. Voor acht uur word ik al uit mijzelf wakker en ga even bij Jos liggen. Voor mijn gevoel is het daar veel koeler. Ik val dan ook gelijk weer in slaap. Om negen uur gaan we er uit en proberen wakker te worden. We zijn na deze twee slechte nachten heel brak. We gaan de keuken in voor het ontbijt. Bacon uit de oven is echt heel lekker. Met een kopje koffie gaan we buiten in de schaduw zitten. Hopelijk doet de cafeïne wat met ons. Het krioelt om ons huis van allemaal hagedisjes. Nieuwsgierig komen ze kijken wat we aan het doen zijn op hun speeltoestel, de tuinmeubels. Eén hagedis is aan het vervellen en zit te smikkelen van zijn oude huid. De eekhoorntjes zijn ook al weer flink in de weer. Ze kronkelen hun grote donzige staart en spannen dan hun hele lijf en staart. Geen idee wat voor signaal ze daarmee willen afgeven. De meest mooie vlinders dartelen weer om ons heen. Gisteren had ik geen zin meer om te schrijven dus dat doe ik nu buiten.

We moeten nog bedenken wat we vandaag willen doen en komen op het idee om dit huisje vroegtijdig te verlaten. Het huisje is vies, het water ruikt naar de geiser van Yellowstone en het voelt niet fijn. Het is lastig te omschrijven, maar we voelen ons hier niet echt prettig. Ik hou niet zo van klaag verhaaltjes dus zal er niet te veel woorden vuil aan maken. Via internet vinden we een leuk motel aan het strand op anderhalf uur rijden hier vandaan. Daar gaan we de nacht doorbrengen. We zijn dringend toe aan een koude motelkamer met een groot bed. We pakken al onze spullen en gaan voor het laatst onze lunch zelf maken. Daarvoor ontbreekt nog een belangrijk ingrediënt. De suiker en als we toch in de winnkel zijn ook kaneel. De weg er naar toe zou vrij eenvoudig moeten zijn, maar de wegen in dit deel van Florida zijn wel erg gek. Stopborden en kruizingen midden in bochten die op de kaart staan aangegeven als doorgaande wegen. We kiezen daardoor verkeerd en komen op een zandweg uit. Via een omweg bereiken we de Dollar General. Deze winkel hebben we nog niet eerder bezocht. Jammer, want het is een leuke winkel met goede prijzen. Het lijkt er op dat het tevens een buurthuis is. Er zijn veel oudere mensen die voor een praatje komen in plaats van de boodschappen. We hebben geluk en vinden een potje kaneel-suiker. Dat is helemaal ideaal als je wentelteefjes gaat maken. Ook met Amerikaans brood kun je prima wentelteefjes maken. Het brood is hier standaard droog dus het absorbeert prima.

Na de lunch stappen we de auto in en rijden naar Daytona Beach Shores. Langs de kant van de weg ligt een dood wasbeertje en een ree waar de gieren van eten. De reis verloopt zonder oponthoud. Om kwart over 3 komen we aan bij het motel. Het ziet er leuk uit met allemaal zitjes, parasols en er zijn zelfs grillplaatsen. Er is een zwembad en ligt pal aan het strand. Als we de kamer binnenstappen weten we waarvoor we dit gedaan hebben. Er staat een gigantisch bed en het is er heerlijk koel. We blijven dan ook even genieten van onze hotelkamer en ondertussen kan de zonnebrand intrekken. Als we een strandwandeling willen maken ziet het er wel erg dreigend uit. Binnen een paar minuten begint het flink te plenzen. Alle mensen die op het strand zijn rennen snel met hun spullen naar een schuilplaats. Waarom? Al deze mensen hebben zwemkleren aan en zijn nat van het zwemmen. Een paar minuten later is het strand zo goed als leeg. Alleen deze twee zotte Nederlanders en watervogels zijn achter gebleven. Het is nu heerlijk koel buiten en het zeewater voelt nu zelfs lauw aan. De kustwacht rijdt over het strand en informeert de mensen dat ze uit het water moeten. Er is een onweersbui onderweg. Wij lopen terug naar onze kamer. Dit is nou echt lekker weer voor een kopje koffie. We vinden een overdekt plekje om onze koffie op te drinken. In onze drijfnatte kleding zitten we in de wind. Voor het eerst deze vakantie heb ik het koud gehad. We kleden ons snel om en rijden naar de Panda Express voor ons avondeten. Het regent steeds harder. De plassen zijn zo groot als zwembaden. Het water spat tot ver boven onze auto uit. We rijden als een slak over de weg en zien nog steeds geen hand voor ogen. Het dondert en flitst enorm. Dit gaat nog veel harder dan een paar dagen geleden. Je moet echt je beide handen aan het stuur hebben vanwege de grote plassen. Wat ben ik blij als we veilig aangekomen zijn op onze bestemming. Het eten smaakt zoals altijd bij de Panda Express heerlijk en vooral ook gezond. Op de terugweg spot ik nog een wood stork. De bui is over getrokken en maakt plaatst voor de ondergaande zon. Jos heeft erg veel buikpijn en krampen dus ga ik alleen het strand op. Alle mensen zijn weer uit hun kamers gekomen en genieten van het aangename weer. In de verte zie je het slechte weer en prachtige flitsen. Ik ben moe en ga lekker vroeg naar bed om even bij te slapen. Hopelijk worden we morgen wakker met meer energie dan de afgelopen dagen.