De wekker gaat vandaag op tijd, want we moeten uiterlijk 10 uur de villa verlaten. De meeste spullen hebben we gisteren al ingepakt. Het hoeft dit keer niet netjes dus we gooien de tassen vol. Zolang het past tekenen we er voor. We gaan alles pas weer netjes inpakken als we terug naar huis gaan. We strepen een hele lijst af met wat we gedaan moeten hebben als we de villa verlaten en stappen om kwart over negen het huis uit. Nu volgt er een lange rit van wel 10 minuten naar de Cozy Cottage. We krikken het vitaminen gehalte weer op bij de Tropical Smoothie Cafe en gaan pinnen bij de drive through pinautomaat. We zijn al diverse keren langs zo'n automaat gekomen en nu we moeten pinnen wil ik dit wel meemaken.

De navigatie brengt ons weer keurig op het juiste adres. Waar de naam cozy cottage vandaan komt begrijpen wij niet, want ook dit is een villa. Ja, het is een maatje kleiner dan de vorige. Om het dan gelijk een cozy cottage te noemen is wel erg overdreven. Dat we nog een week in een villa verblijven is een last-minute actie. We hadden een klein, schattig huisje geboekt in de buurt van Clearwater. Nu we de warmte ervaren, weten hoe weinig je op een dag onderneemt en hoe prettig een hor is hebben we de plannen gewijzigd. Het huisje dat we geboekt hadden konden we nog annuleren en nu hebben we weer een villa met zwembad. Een huisje met zwembad was ook goed geweest, maar de villa krijg je er “gratis” bij. We ontdekken het huis en zijn erg tevreden. Het is weer van alle gemakken voorzien en heeft een zeer uitgebreid keuken inventaris. Het zwembad is wat kleiner, maar groot genoeg om ons te vermaken. In het kanaal zwemt een schildpad die erg nieuwsgierig is naar de nieuwe bewoners. Het zijn vaak schichtige beesten, maar deze begroet mij tot op 1 meter afstand.
Wij pakken alle spullen uit en proberen contact te leggen met de persoon die ons komt inchecken. Als je hier een villa boekt is het vaak een tweede huis van een Europeaan. De sleutel zit in bakje met code of de deur werkt met een code. De code krijg je van te voren door en zo kun je zelf de villa openen. In dit geval hebben de eigenaren iemand ingehuurd die de boel in de gaten houdt, de borg komt ophalen en bij het uitchecken weer kijkt of we alles netjes hebben achtergelaten. Helaas is de communicatie wat mis gelopen en zitten we wat te dubben. Moeten we nog langer wachten of gaan we gewoon op pad? We kiezen voor het laatste en halen onze lunch bij de Subway. We rijden door naar four-mile cove. Een natuurpark met een herdenkingsmonument van de oorlog in Irak. Wij komen voor de natuur en lopen de boardwalk van 1 mijl. Het is vandaag iets bewolkter en koeler, maar er is weinig van te merken als we aan de wandel zijn. Het is een mooi mangrove bos dat voor voldoende schaduw zorgt. Over en weer schieten de hagedissen voorbij. In alle kleuren en maten. Ze proberen ons af te schrikken met hun mooie oranje lel. We horen een aantal vogels, maar kunnen ze niet spotten in het dichte bos. Een vreemd piepend geluid blijkt een groep eekhoorntjes te zijn. Ze zijn met zeker zes en hebben ruzie. Er zijn genoeg bomen in het bos en het lijkt er op dat ze er niet uit kunnen komen wie welke boom krijgt. Ze vliegen, rennen en springen door de bomen heen. Het zijn grote eekhoorns met hele mooie pluimstaarten. We blijven er even naar kijken. Als de rivieren inmiddels over onze rug heen stromen (ja, zelfs over mijn rug) lopen we een stukje verder. We komen uit bij een steiger vanwaar we mooi zicht hebben op Fort Myers. Vogels zitten er helaas niet. Het laatste stuk van de wandeling is flink afzien. We lopen weinig, maar mijn benen zijn zo zwaar en pijnlijk. Misschien sporten we harder in het zwembad dan we zelf denken.

Met veel plezier brengen we een bezoekje aan de Walmart. Daar is het heerlijk koud. Even op temperatuur komen. Op de parkeerplaats is een man de ibissen aan het voeren. Het zijn er wel minstens 30. Dat is weer eens wat anders dan eendjes voeren. We kopen liters water, want die gaan wel erg hard op. Jos vindt een nieuwe mini-arcadekast en is dolgelukkig. Hij kan een nieuwe toevoegen aan zijn collectie. Een strandbal mag ook niet ontbreken, want die hebben ze hier niet. Wat hebben wij veel met de strandbal gespeeld in de vorige villa. Als we de winkel verlaten is er een grote opstopping. Het regent pijpenstelen. Iedereen kijkt wat sip, want hoe kom je nu droog over bij je auto. Het maakt ons niet uit. Sterker nog. Wij worden er zelfs heel blij van. Op onze dooie gemak lopen wij naar de auto toe waar we doorweekt aankomen. Of we nu nat worden in het zwembad of door de regen. Het maakt ons niet zoveel uit. In korte tijd ontstaan er rivieren op de weg. De hele weg terug naar de villa komt het met bakken uit de hemel.

We warmen ons op aan een bakje koffie. Als het regent koelt het 10 graden af en voelt het fris aan. Het is echt heerlijk. In deze villa staat een pak met Dunkin (Donuts) koffie in de smaak Caramel Cake. Nu hebben we de kans om het een keer uit te proberen zonder een heel pak te moeten kopen. Het ruikt erg sterk naar caramel cake en het smaakt nog steeds naar slootwater. Niet te drinken dit spul. We willen dit zwembad gaan uitproberen maar een vliegenplaag gooit roet in het eten. Door de hoosbui zijn duizenden vliegjes door de hor gespoeld en in het water gekomen. Met het schepnet probeer ik ze te verwijderen, maar het is dweilen met de kraan open. We zullen moeten wachten totdat het stopt met regenen en hopen dat de pomp van het zwembad ze uit het water filtert. Als ik de vliegjes aan het verwijderen ben vind ik een termometer in het zwembad. Dat ding beweerd dat het water 30 graden is. Wow, dat is echt super warm. Dan zal ons vorige zwembad vast ook zo warm zijn geweest.
Het warme weer maakt moe, dus ga ik maar iets anders uittesten. Het ligbed en die is goedgekeurd. Ik heb een heerlijk dutje gedaan. Het klaart ondertussen op en ik schrijf mijn verhaaltje al vast. Meestal ben ik 's avonds te moe. Als ik dan in bed lig komt er nog van alles naar boven wat ik vergeten ben om te vermelden. Het scheelt dat jullie als lezers toch niet weten wat ik vergeten ben. Terwijl ik dit aan het schrijven ben vliegt er een groepje ibissen over. Ook al zijn ze hier net zo normaal als mussen. Ik vind ze leuk.

Voor we het weten is het alweer zeven uur en we moeten nog avondeten. We steken de BBQ aan. Helaas valt het eten nogal tegen. De plak ham smaakt nog het beste. Al vindt Jos het naar knakworst smaken. Dat vind ik niet echt een compliment. De aubergine heeft veel pitjes en een vieze nasmaak. De pompoen heeft een gekke, korrelige structuur en ook niet te eten. Het was een karige maaltijd. Het scheelt dat we niet echt trek hadden. We hebben nog wel wat reserves op onze buik waar we vannacht op kunnen teren. Als we op de bank neerploffen schiet er iets voorbij. We hebben een extra bewoner in de vorm van een hagedis. Het lukt Jos om hem naar buiten te krijgen. Geen idee hoe die naar binnen geglipt is. Nu moeten we nog voor elkaar zien te krijgen dat die uit “de kooi” komt. Dat zien we morgen wel weer.