De wekker staat vandaag vroeg, omdat we gaan kayakken bij Weeki Wachee Springs. Dat is vanaf het hotel nog wel een uurtje rijden. Inmiddels zijn wij er achter dat we de tijden op de navigatie niet te serieus moeten nemen. Florida is (bijna) één grote stad met heel veel asfalt en verkeerslichten. Wat zijn wij blij dat we niet hier wonen. Vierbaanswegen zijn geen uitzondering en dan rijd je niet eens op de snelweg. Om de vijfhonderdmeter staan er verkeerslichten die bijna altijd op rood staan. De groene golf hebben ze hier niet uitgevonden. Ook al waren we nog zo mooi op tijd vertrokken. We komen pas om half elf aan op onze bestemming. Het eerste adres waar we ons melden voor het huren van kayakken geeft aan dat de laatste shuttle net is geweest. We mogen best een kayak huren, maar dan moeten we stroomopwaarts. Dan rijden we wel even verder. Drie minuten laten staan we bij het beginpunt van de spring. Als we ons aanmelden krijgen we te horen dat we nog moeten wachten tot 12 uur voordat er een kayak beschikbaar is. Dat duurt nog meer dan een uur! Dat is wel erg lang. Jos en ik overleggen wat ons plan is en besluiten toch te wachten. Als we ons opnieuw aanmelden bij een ander persoon is er opeens direct een kayak beschikbaar. Vreemd, maar je hoort ons niet klagen. Nadat we een formulier hebben ondertekend waarin onder andere staat aangegeven dat we nat kunnen worden zijn we klaar om te gaan.

Gewapend met een dikke laag zonnebrand gaan we het water op. Het is bijna 90 graden. De tweepersoons kayak is stevig en behoorlijk comfortabel. Het stuk dat we varen is 5 mijl lang. Dit water is zo helder dat je allemaal vissen ziet zwemmen. Het zijn er heel wat in verschillende groottes. Ondanks mijn weinige ervaring durf ik wel te zeggen dat er (bijna) geen mooiere omgeving bestaat om te varen als deze. We varen bijna over een schildpad heen. Het enige wat je weg moet denken zijn de Amerikanen die niet kunnen varen. Sommige mensen hebben hun eigen kayak mee en zien er uit alsof ze heel ervaren zijn. Vervolgens sturen ze volledig de bosjes in en moeten wij hard ons best doen om ervoor te zorgen dat ze niet tegen ons aan knallen. Wat is het dan fijn dat je hardop kan mopperen zonder dat ze je kunnen verstaan. Het water is erg ondiep en we stappen uit in het water om te picknicken. We hebben weer vitaminen in de vorm van een salade ingeslagen. Als we verder varen zit er een hele grote uil in de boom. Helaas schrikt de uil en vliegt die weg. Met de goede stuurkunsten van mijn man is het toch gelukt de uil te spotten en vast te leggen. Even later worden we gewezen op een wasbeertje langs de kant van het water en zien we ook nog een ree. Op het eind van de route komen we ook bebouwing tegen en een drijvende foodtruck. Ze verkopen hotdogs en hebben zelfs een drijvende prullenbak. In de laatste halve mijl zwemt er nog een zeekoe onder ons door. Het was een mooie tocht, wel wat lang. We hebben een houten kont en de spieren zijn moe. Met een echte schoolbus worden we terug gebracht naar het beginpunt.

De dag is nog niet voorbij en ik had nog een verrassing voor Jos in petto. We rijden naar Tarpon Springs waar een Arcade museum is. Een museum vol met flipper- en arcadekasten die je onbeperkt mag gebruiken. Zelfs ik vind het super leuk. Ik wist niet dat er zoveel verschillende flipperkasten waren. Elke kast heeft een eigen thema. Wij vinden vooral de Simpsons, Family guy en Ghost Busters leuk om te spelen. De kasten zijn bijna pretparken op zich. Ze hebben ook oudere kasten staan die veel simpeler zijn, maar ook hun charme hebben. Ze hebben arcadekasten met Donkey Kong, Mario en Pacman. De arcadekast van de Simpsons hebben wij helemaal uitgespeeld. De simulator waarbij je auto rijdt is ook fantastisch. Nog één keer op deze flipperkast en nog één potje hierop en het is al 7 uur. De tent gaat sluiten. De tijd vloog voorbij. Niet heel gek dat we al trek kregen. Juist als je op zoek bent naar een eettent is deze in geen velden of wegen te vinden. Met behulp van onze navigatie lukt het ons op de weg te komen met alle fastfoodketens. We komen uit bij Perkins. Dit is een restaurant met bakkerij (alleen taart en koekjes). Het bestellen van een drankje gaat hier niet zo eenvoudig. Ze hebben een CocaCola Freestyle machine met daarin wel minstens 50 soorten frisdrank. Wat een keuze. Meer dan de helft van de drankjes kennen wij niet eens. Ooit gehoord van Cola ginger lime? Ik ga voor de Rootbeer en die smaakt lekker net als de chocolade taart. Al moet ik zeggen dat mijn eigen taarten toch lekkerder zijn. Alles is hier veel en veel te zoet. Om negen uur zijn we pas terug in het hotel.