Oregon 2017
Klamath Falls - Odell Lake
Vandaag hebben we een korte reisdag en eigenlijk geen plekken waar we willen stoppen. We kiezen er daarom voor om weer terug te gaan naar Californië en het natuurgebied te bezoeken dat bijna naast Tulelake ligt. Dit gebied heet Lower Klamath Wildlife Refuge. Ook hier kunnen we weer een route rijden over een gravelweg. Als we over de highway rijden zien we overal al vogels. Gelukkig mogen we de auto langs de kant van de weg stil zetten om de vogels goed te kunnen bekijken. Waar we eerst al blij waren met een paar pelikanen en een paar ibissen valt dat hier in het niets. De ibissen vliegen hier wel met honderden rond en de pelikanen ook met tientallen. Het stikt hier ook van de witte reigers, waar twee verschillende soorten van zijn.
Als we de gravelweg gevonden hebben staat er een bord dat de weg gesloten is. Erg jammer, maar we rijden verder richting een uitzichtpunt. Als we daar voorbij rijden komen we weer bij een beginpunt van de gravelroute en die is wel toegankelijk. Wij zijn erg blij dat we de route toch kunnen rijden. Er is maar één stukje afgesloten. Als we een plaspauze maken zien we een complete familie van zwaluwen. Nieuwsgierig komen ze met hun kopjes uit de nestjes. Ook zien we veel golden eagles vliegen. Opeens zie ik links wat in de weilanden rennen. Het lijken reeën, maar als we beter kijken en een foto proberen te maken zien we dat het geen reeën zijn. Het zijn soort hondachtige beesten, waarschijnijk koyotes. Na een paar uur zit de route er weer op en rijden weer terug naar Klamath Falls.
In Klamath Falls moeten we weer boodschappen doen. Dit keer brengen we een bezoek aan de Fred Meyer. Deze winkel blijkt nog veel leuker te zijn dan de Walmart. Ik kijk mijn ogen weer uit op de afdeling met brood en banket. Ze verkopen hier zoveel zoetigheden. Van donuts tot grote birthday cakes en alles wat er tussen in zit. Het is moeilijk om iets van brood te vinden dat hartig is. Wij slagen bij de DELI voor een kipwrap. Wij eten zoveel wraps dat ik bijna bang ben dat ik na de vakantie geen wrap meer kan zien. Het is hier bijna de enige optie voor brood. Het brood is hier vaak zoet en eigenlijk alleen lekker wanneer je het roostert. Nu hebben wij veel mee, maar geen broodrooster. We verlaten de banketafdeling met een mini lemon cream pie. Het was weer een heus uitje naar de supermarkt.
We wilden onszelf trakteren op en ijsje, maar helaas is de ijswinkel op maandag gesloten. Toevallig zie ik nog een donutwinkel. Dan maar een donut, maar ook die winkel is dicht. Dan maar op zoek naar een picknickplaats om onze lunch op te eten. Het was even zoeken, maar we hebben er één gevonden. De borden staan vaak pas op de afslag zelf. Als je dan met 90 kilometer per uur komt aanrijden lukt het niet meer om te stoppen.
De weg naar onze volgende plek is vrij saai. We moeten 127 kilometer (recht)door rijden voor we mogen afslaan. Daarna nog 30 kilometer en we zijn op onze plek. Als we uitstappen is het verrassend hoe koel het hier is. Het waait behoorlijk hard waardoor het meer eerder op een golfslagbad lijkt. We doen weer een poging om ons eten te maken op de BBQ, maar echt een succes is het toch niet. Na twee keer de BBQ gebruikt te hebben begeeft die het al bijna. We hebben een grote woonkamer tot onze beschikking en spelen nog een paar spelletjes. Als we willen gaan slapen worden we wakker gehouden door geluiden uit de muur en plafond. We zoeken lang en horen van alles, maar kunnen niks vinden. Het slapen lukt niet, want ik ben veel te bang dat er straks een muis over mij heen loopt. Onze conclusie is dat er boven en naast ons een familie eekhoorn woont met mogelijk nog een familie zwaluw. Erg lekker slaapt dat niet.