Oregon 2017

Reedsport - Crater Lake

Het is ons gisteravond gelukt om op te blijven voor het vuurwerk. Met de uitleg van de persoon achter de receptie is het ons gelukt om de baai te vinden waar we het beste vuurwerk konden bekijken. Wij dachten dat het een vuurwerkshow zou zijn, maar het is net als bij ons met oud en nieuw. Iedereen kan vuurwerk kopen en steekt het dan af. Wij zaten in een klein plaatsje en er was niet bijzonder veel te zien, wel leuk om mee te maken. Hele families die er op af komen en met pyjama en dekens om achter in de laadbak van hun truck zitten. Het was waterkoud! Daarna snel naar bed en hopen op een goede nacht. We zagen er wat tegen op, want we waren in een nogal oud en slecht motel gekomen. We waren bang dat het motel vannacht nog in elkaar zou storten. Je leest nu onze blog, dus wij hebben het overleefd. Ik heb zelfs de beste nacht gehad sinds wij hier zijn.
Om acht uur ging de wekker, want we hebben de langste reisdag voor de boeg. De weerberichten voor de bestemming waar wij naar toe gaan zijn nogal anders dan waar wij nu zijn. Daar staan we dan in onze zomerkleding met 12 graden. We zijn nog maar net weg van de kust en het weer wordt met de vijf minuten beter. De zon breekt door en om tien uur is het al 20 graden. Bij Elkton stoppen we bij ECEC (een afkorting voor iets ingewikkelds). Het komt er op neer dat je gratis tuinen, vlinders en een fort kan bekijken. We zien een paar vlinders en nemen koffie mee voor onderweg. Ze vragen zelfs of je ijsklontjes in je koffie wilt, omdat het zo heet is. Volgens mij is dat de bedoeling van koffie!
Het eerste deel rijden we voornamelijk door. We rijden een scenic byway en genieten van de omgeving. We rijden langs de Umpqua rivier en die is mooi groen/blauw van kleur. Op goed geluk komen we nog een overdekte brug tegen en een subway om onze lunch te halen. Het is inmiddels bloedheet met temperaturen die oplopen tot 92 graden fahrenheit. We rijden door een gebied waar we veel watervallen tegen komen. Zodra ik naar buiten stap roepen de muggen dat hun feestmaal is aangekomen. Binnen vijf minuten heb ik al zeker 10 bulten erbij. We zijn in het gebied gekomen dat de muggenspray mijn beste vriend gaat worden.
Het plan was om heel wat stops te maken om watervallen te bekijken, maar het is veel te heet om zo veel te wandelen. We maken uiteindelijk twee wandelingen. De eerste wandeling is Susan Creek Falls en is één mijl lang. Het is een makkelijk wandeling door een bos die begroeit is met mos. De route is rolstoelvriendelijk. Als je de rolstoel moet duwen ben je bek af als je bij de waterval aan komt. De waterval is erg mooi met rotsen en een brug op de voorgrond. We lopen in een langzaam tempo terug naar de auto en rijden verder naar Toketee Falls. Dit is de bekendste waterval en drukstbezochtste waterval in de omgeving. Wij merken er niks van. In mijn reisgidsen staat overal aangegeven dat het erg druk kan zijn in de zomermaanden en weekenden, maar het is zoeken naar de mensen. Onderweg kunnen wij mijlen ver rijden zonder een auto voor en/of achter ons. Gelukkig zijn hier geen fietsers zoals bij de kust. Levensgevaarlijk al die fietsers op de rijbaan terwijl je 90 kilometer per uur mag rijden. De tweede waterval is een moeilijkere wandeling met 200 treden. Ook deze waterval is weer echt een plaatje. De rotsen er omheen hebben hele bijzondere vormen, soort zeshoeken. Als we terug komen bij de parkeerplaats zijn we oververhit en moe. Ik wilde nog heel graag de Watson Falls bezoeken, maar de warmte, vermoeidheid en tijd laten het niet toe. We rijden in een uur naar onze overnachtingsplek, Union Creek Resort.
Het is een prachtige oude, houten lodge. Bij het inchecken wordt ons vertelt dat Crater Lake National Park voor drie kwart geopend is. Ik spring een gat in de lucht. Nog geen twee weken geleden was het park voor slechts een kwart geopend. Er is dit jaar zoveel sneeuw gevallen dat ze nog steeds bezig zijn om het park sneeuw vrij te maken. De planning is dat het park pas half/eind juli geheel open zal zijn. Onze hotelkamer is één en al hout en enorm kneuterig. Ze zijn hier niet gewend aan hitte, dus geen airco. Wel ARKO! De badkamer en toilet moeten we delen met nog 8 andere kamers. Beneden is een gezamenlijke ruimte. Ik type dit verslag in de woonkamer in een enorm grote houten schommelstoel. Bij de lodge staat een telefooncel om te bellen, want bereik heb je hier niet. Ook internetten is nauwelijks mogelijk. We zijn echt ver van de bewoonde wereld. Ik vind het nu al bijna jammer dat we hier “maar” 3 nachten verblijven.